Mentaal geweld
Verwaarlozing gaat over kinderen die geen of weinig voedsel, nachtrust, medische zorg, liefde, warmte, aandacht, ... krijgen. Hierbij spreken we meestal van lichamelijke of emotionele chantage.
Een andere vorm van mentaal geweld is pesten. Een zondebok kiezen en op een mentaal of fysiek agressieve wijze je frustraties uitwerken op deze zondebok. Pesten is vaak een groepsgebeuren dat aangespoord wordt door de populaire en dominante kinderen t.o.v. de kinderen die fysiek en verbaal zwakker zijn.
Pesten is gewelddadig en meestal herhaald gedrag van 1 of meer personen, met de bedoeling om anderen te kwetsen. De schade kan psychologisch, seksueel, lichamelijk of sociaal zijn.
De gepeste, kan zich meestal niet verdedigen. Er is dus een ongelijke (of als ongelijk ervaren) machtsverhouding tussen diegene die pest en de gepeste.
Er is een verschil tussen plagen en pesten. Men spreek van plagen wanneer het spontaan gebeurt en met humor vaak doen jongeren dit voor aandacht, dit blijft niet lang aanhouden. De partijen zijn evenwaardig aan elkaar het is niet altijd leuk, maar het ‘slachtoffer’ wordt zeker nooit bedreigd.
Op de vraag waarom er gepest wordt zijn er nog altijd meerdere antwoorden mogelijk. De hoofdverklaring lijkt op opvoeding waarbij normen en waarden van respect ten opzichte van anderen niet genoeg zijn toegelicht. Mogelijk gaat men ook pesten omdat ze frustraties willen uitwerken omwille van een andere bedreiging of omdat men denkt dat anderen dan naar hun opkijken. Onze voornaamste conclusie die we kunnen trekken is dat pesters geen inlevingsvermogen hebben in hun slachtoffer.
Een andere vorm van mentaal geweld is pesten. Een zondebok kiezen en op een mentaal of fysiek agressieve wijze je frustraties uitwerken op deze zondebok. Pesten is vaak een groepsgebeuren dat aangespoord wordt door de populaire en dominante kinderen t.o.v. de kinderen die fysiek en verbaal zwakker zijn.
Pesten is gewelddadig en meestal herhaald gedrag van 1 of meer personen, met de bedoeling om anderen te kwetsen. De schade kan psychologisch, seksueel, lichamelijk of sociaal zijn.
De gepeste, kan zich meestal niet verdedigen. Er is dus een ongelijke (of als ongelijk ervaren) machtsverhouding tussen diegene die pest en de gepeste.
Er is een verschil tussen plagen en pesten. Men spreek van plagen wanneer het spontaan gebeurt en met humor vaak doen jongeren dit voor aandacht, dit blijft niet lang aanhouden. De partijen zijn evenwaardig aan elkaar het is niet altijd leuk, maar het ‘slachtoffer’ wordt zeker nooit bedreigd.
Op de vraag waarom er gepest wordt zijn er nog altijd meerdere antwoorden mogelijk. De hoofdverklaring lijkt op opvoeding waarbij normen en waarden van respect ten opzichte van anderen niet genoeg zijn toegelicht. Mogelijk gaat men ook pesten omdat ze frustraties willen uitwerken omwille van een andere bedreiging of omdat men denkt dat anderen dan naar hun opkijken. Onze voornaamste conclusie die we kunnen trekken is dat pesters geen inlevingsvermogen hebben in hun slachtoffer.